Güneş bugün tam da olması gerektiği yerden olması gerektiği saatte doğmuştu. Gözlerimi hafifçe açtım. Odama özellikle kalın bir perde seçmiştim. Ancak gece perdeyi kapatırken ortada hafif bir açıklık bırakmışım ve o ufacık yerden odama giren sıcak ve beni yumuşacık hissettiren misafirim yatağımın yanına oturmuş bana "hadi kalk bugün yeni bir gün ve her şey çok güzel olacak!" diyordu. Önce uyanmamak için direndim ama misafirim beni öyle bir tutuyordu ki tüm sıcaklığını kemiklerimde hissettim. Minik kedim mırmır gibi yatağımda gerindim ve gözlerimi açtım. Misafirimin içeri tamamen girmesi için perdemi sonuna kadar açtım. Güneş dağların arasından süzülüyor bana adeta merhaba diyordu. Gülümsedim ve pencereyi açtım. Ankara'da bir ilkbahar günüydü ve pencereyi açmamla odaya buz gibi havanın girmesi bir oldu. Evet, Ankara'da kimsenin uyanmadığı saatlerde hava gün içindeki sıcaklığının aksine sabah erken kalkanlara inat edercesine soğuk oluyordu. Güneş evime gelen